PROLOG

Złapałam głęboki oddech, wybudzając się z kolejnego koszmaru. Który raz to samo? Po pierwszym tygodniu przestałam liczyć.

Wlepiłam wzrok w ciemny sufit.

Dlaczego ciągle pokazywał mi to samo? Tak jakby jeszcze do mnie nie dotarło.

Wyplątałam się w cienkiego koca i podeszłam do szafki, na której leżała księga Azarath.

Spojrzałam na swoje ludzkie odbicie i westchnęłam. Przynajmniej nie wyglądam jak on.

Ale mam jego demoniczne moce.

Otwarłam księgę na losowej stronie i skupiłam się na drobnym azarathckim piśmie. Nic co by mi pomogło.W głowie ponownie odtwarzałam ten chory sen.

Trygon wyłonił się w czarno-czerwonego portalu. Wzrok zawiesił na świątyni, gdzie aktualnie znajdowałam się ja i Arella. Matka tłumaczyła mi o co chodzi z demonicznym spadkiem, który otrzymałam od ojca.

 Że akurat wtedy musiał się zjawić. Jakby miał to wszystko zaplanowane. Niedługo po śmierci Azar, kiedy wróciłam do Arelli.

 Moje pierwsze spotkanie z Trygonem i mam nadzieję, że ostatnie. Chociaż nie. Na pewno nie ostatnie. Skoro ma jeszcze wpaść do naszego wymiaru za kilka lat by go przejąć, tak jak to zrobił z innymi, to na pewno jeszcze się spotkamy.

Złożyłam przysięgę, że go powstrzymam. I muszę jej dotrzymać. Tylko jak?

Najpierw muszę dostać się na Ziemię, może tam coś zdziałam.

Przeczesałam w zamyśleniu czarne włosy i nagle mnie olśniło. W pośpiechu wyszłam z mojego mrocznego pokoju.

----------------------

Niektórzy mogli zauważyć, że prolog na chwilę wcięło, ale już wszystko jest dobrze. Blogger po prostu postanowił się zbuntować i usunął mi ten rozdział, ale z pomocą przyszedł mi wattpad, na którym miałam napisany i opublikowany rozdział. Także cieszcie się tym, a następna notka pojawi się za niedługo.